تصمیم‌های نیم‌بند، هوای خوزستان را پاک نمی‌کند!

نهاد اسماعیلی منش_ هر بار که دود، آسمان خوزستان را می‌بلعد، نسخه‌ای تکراری از تصمیم‌های موقت صادر می‌شود؛ این بار هم «شروع فعالیت ادارات و مدارس از ساعت ۹:۳۰» راه‌حل نجات مردم از آلودگی معرفی شده است! اما نتیجه‌اش چیزی جز آشفتگی، ترافیک سنگین، اتلاف وقت و فشار مضاعف بر خانواده‌ها نیست. تصمیمی که بیشتر شبیه به پاک کردن صورت مسئله است تا حل آن.

با این تصمیم، هزاران دانش‌آموز، کارمند و کارگر تقریباً هم‌زمان از خانه خارج می‌شوند. خیابان‌ها در ساعتی که باید آرام باشند، قفل می‌شوند و تنفس در دود و اضطراب، سهم مردم از این «مدیریت بحران» است. خانواده‌هایی که والدین شاغل دارند، حالا باید ساعت‌ها زودتر بیدار شوند تا میان رساندن فرزند به مدرسه و رسیدن خود به محل کار، در ترافیک خفه‌کننده سرگردان نمانند.

از سوی دیگر، آغاز کلاس‌ها در ساعت ۹:۳۰ عملاً به معنای حذف بخش قابل توجهی از آموزش است. وقتی نیم ساعت اول صرف ورود، حضور معلمان و نظم‌دهی می‌شود، فقط حدود دو ساعت و نیم از زمان مفید تدریس باقی می‌ماند. آیا واقعاً چنین برنامه‌ای به نفع دانش‌آموزان است؟ اگر آموزش مجازی موقت در روزهای آلوده فعال می‌شد، دانش‌آموزان حداقل از خانه درس می‌خواندند و سلامتشان به خطر نمی‌افتاد.

آنچه خوزستان نیاز دارد، تعطیلی‌های قطره‌چکانی و عقب‌انداختن ساعت کاری نیست؛ نیاز به تصمیم‌های جدی، برنامه‌ریزی منطقه‌ای و دیپلماسی محیط‌زیستی دارد. سال‌هاست دود آتش‌سوزی در بخش عراقی هورالعظیم به جان مردم افتاده، اما نه اقدامی مؤثر از سوی ایران و عراق دیده می‌شود، نه سازوکار دائمی برای مهار بحران. آیا وقت آن نرسیده که دولت به جای واکنش موقت، گفت‌وگویی پایدار با بغداد و نهادهای بین‌المللی برای کنترل این فاجعه زیست‌محیطی آغاز کند؟

بی‌تدبیری‌های تکراری، خوزستان را خسته و مردمش را دل‌زده کرده است. هر تصمیم ناپخته‌ای که به نام سلامت گرفته می‌شود، در عمل به فشار مضاعف بر خانواده‌ها و ضربه به آموزش کودکان می‌انجامد. مردم خوزستان از دود، از وعده، و از تصمیم‌های نیم‌بند خسته‌اند. اگر مسئولان فکری اساسی نکنند، همین بی‌تدبیری‌هاست که آرام‌آرام مردم را از خوزستان فراری می‌دهد.