بیکاری درمناطق شمالی استان،معضلی که به بحران تبدیل شده است

 نهاد اسماعیلی منش_ آقای سید محمدرضا موالی‌زاده، استاندار محترم خوزستان، بازدیدهای میدانی از مناطق مختلف استان را در دستور کار خود قرار داده‌اید. این اقدام در تعاریف مدیریتی، نشانه‌ای از کارآمدی است، اما آیا پیش از سفر به این مناطق، از نرخ بالای بیکاری در شمال استان اطلاع دارید؟

نرخ بیکاری در شهرهای ایذه، باغملک، صیدون و دزپارت به مراتب بیشتر از سایر نقاط استان است. این مسئله باعث مهاجرت گسترده ساکنان به حاشیه‌ی اهواز، به ویژه مناطق منبع آب و حصیرآباد، شده است. امید به اشتغال، آن‌ها را از زادگاهشان دور کرده، اما آیا این امید محقق شده است؟

اگرچه پروژه‌های عمرانی مانند احداث سدها و آبرسانی در این مناطق اجرا شده و تعدادی از جوانان جذب این طرح‌ها شدند، اما نتایج بلندمدت، نه تنها اشتغال پایدار ایجاد نکرد، بلکه به اقتصاد محلی آسیب زد.

پیش از اجرای این پروژه‌ها، بسیاری از مردم به کشاورزی، دامداری و صنایع دستی مشغول بودند. اما با جذب در پروژه‌های مقطعی، مشاغل سنتی خود را رها کردند و با پایان یافتن این طرح‌ها، نه تنها شغل جدیدی باقی نماند، بلکه مشاغل قبلی نیز از بین رفت.

عدم ایجاد مشاغل پایدار و صنایع پایین‌دستی، آمار مهاجرت را افزایش داده و ضربه‌های جبران‌ناپذیری به کانون خانواده‌ها وارد کرده است. بسیاری از جوانان، به‌ناچار راهی شهرهای دیگر می‌شوند، بدون آنکه آینده‌ی شغلی روشنی در انتظارشان باشد.

اداره کار استان به جای حل ریشه‌ای مشکلات، با پرداخت وام‌های ۵۰ تا ۱۰۰ میلیونی و گنجاندن آن در آمارهای اشتغال، تنها صورت مسئله را پاک می‌کند. آیا این وام‌ها واقعاً اشتغالزایی کرده‌اند؟

جوانان تحصیل‌کرده دانشگاهی در این مناطق، پس از فارغ‌التحصیلی به دلیل نبود فرصت‌های شغلی مرتبط، به مشاغل کاذب روی آورده‌اند. این مسئله نه‌تنها سرمایه‌های انسانی را هدر می‌دهد، بلکه باعث ناامیدی نسلی می‌شود که می‌خواهد در زادگاه خود بماند و کار کند.

یکی از پیامدهای بیکاری، کاهش نرخ ازدواج و فرزندآوری در این مناطق است. وقتی جوانان آینده‌ی اقتصادی روشنی ندارند، چگونه می‌توانند تشکیل خانواده دهند؟

این مناطق از ظرفیت‌های طبیعی و اقلیمی مناسبی برخوردارند که می‌تواند آن‌ها را به قطب گردشگری تبدیل کند. اما متأسفانه بسیاری از طرح‌های گردشگری به دلیل بوروکراسی اداری و تنگ‌نظری‌های سیاسی متوقف شده‌اند.

بر اساس یک پژوهش دانشگاهی، بیش از ۸۶ درصد نارضایتی اجتماعی در این مناطق، ناشی از نبود فرصت‌های شغلی و وضعیت نابسامان اقتصادی است. آیا این آمار هشداردهنده، کافی نیست تا مسئولان چاره‌ای بیندیشند؟

آقای استاندار، برخی از مشکلات این مناطق، اگر حل نشود، می‌تواند به تبعات امنیتی منجر شود. ریشه بسیاری از ناآرامی‌ها، گرسنگی و فقر است. مردم این مناطق تنها به دنبال نان و سرپناهی برای زندگی هستند.

اداره کار استان باید به جای اقدامات نمایشی، برنامه‌ریزی بلندمدت برای اشتغال پایدار داشته باشد. ایجاد صنایع کوچک، توسعه کشاورزی مدرن و حمایت از مشاغل محلی می‌تواند راه‌حلی برای این معضل باشد.

امیدواریم پیش از صدور هر دستوری، اقتصاد مردم این مناطق را درک کنید. بیکاری جوانان، تنها یک آمار نیست، بلکه فاجعه‌ای است که آینده استان را تهدید می‌کند.

زمان آن رسیده که به جای شعارهای کلی، اقدامات عملی و کارآمد انجام شود. جوانان خوزستان منتظر فرصتی هستند تا ثابت کنند می‌توانند سازنده آینده خود باشند، به شرطی که فرصتشان دهید.

انتهای پیام/